میرزا محمد کبیر قمی
حاج ميرزا محمد کبير قمی یکی از علما و اساتيد بزرگ حوزه قم در قرن چهاردهم هجری است. او در سال ۱۲۹۰ قمری در شهرستان قم متولد شد و پس از پيمودن مقدمات علوم و سطوح فقه و اصول وارد تهران شد و مدتها از محضر شيخ فضل الله نوری و آيت الله گيلانی استفاده نمود سپس عازم نجف اشرف گرديد و چند سال نيز از محضر آخوند خراسانی، حاج ميرزا حسين خليلی و علامه یزدی استفاده خارج علوم نمود و خود به درجه اجتهاد و استادی رسيد.
اين فقه عاليقدر در علم اصول و تفسير، فقه و رجال حديث و ادبيات مهارت داشت. معظم له کتاب جواهر و عروة الوثقی را حاشيه نمود و رسائلی در اصول و فروع به رشته تحرير برد.
آيت الله کبير از سال ۱۳۳۸ قمری قبل از ورود حاج شيخ به قم در سلک علما و مدرسين حوزه و مروجين مکتب بود. دوران زعامت ايشان با عصر مرحوم حاج شيخ و آيات ثلاث مقارن و همزمان بود. آيت الله کبير در مسجد امام حسن قم اقامه جماعت می نمود و سالها از مدرسين علمای قم در رديف آيات و اساتيد بزرگ حوزه محسوب بود.
اين آيت بزرگ و استاد عالی مقام سالها ملجأ و پناه مردم قم و علمای حوزه بود و پس از عمری تحصيل و تعليم و تعلم و خدمت به اسلام و مسلمين، سرانجام در سال ۱۳۶۹ قمری وفات نمود و در مقبره شيخان قم مدفون شد.
منابع
- سايت شعائر